آسایش‌گاه پیر هرات سرپناه امن و آرام برای ده‌ها معلول و معیوب بی‌سرپرست است.
مسوول این آسایش‌گاه می‌گوید که بیش‌تر این کودکان معلول پس از طرد شدن از سوی خانواده‌های شان، وارد زندگی تازه در این آسایش‌گاه شده‌اند.
به گفته‌ی او، این آسایش‌گاه معلولان با پشتیبانی مالی مردم و افراد خییر به فعالیت ادامه می‌دهد.
عبدالعلی نوع دوست مسوول آسایش‌گاه بنیاد خیریه پیر هرات گفت: «کودکان بی‌سرپرست، بد سرپرست و بی‌هویت در این آسایش‌گاه نگه‌داری می‌شوند. بنیاد خیریه پیر هرات از طریق حمایت‌های مردمی سرپاه شده است و هم‌چنان با حمایت‌های مردمی با مدیریت به پیش می‌رود.»
مسوولان در این آسایش‌گاه می‌افزایند که بسیاری از این کودکان معیوب به دنیا آمده‌اند و برخی دیگر، به علت بیماری‌ها معلول شده‌اند.
شماری از کودکانی که شب و روز شان را در این آسایش‌گاه سپری می‌کنند خواهان رسیدگی امارت اسلامی به مشکلات شان هستند.
نقیب‌الله صبوری معلول گفت: «از لحاظ جسمی مشکلات ما زیاد است و شرایط ما نسبت به دیگر افراد جامعه فرق می‌کند. خواست ما از دولت امارت اسلامی این است که دست ما را بگیرد و به نیازمندی‌های ما رسیدگی کند.»
در این آسایش‌گاه شماری از افرادی‌که در جنگ‌های پسین معلول شده‌اند نیز بدون هیچ نوع پشتیبانی دولت و خانواده‌های شان نگه‌داری می‌شوند.
عبدالعظیم معلول گفت: «در دوره جهاد زخمی شدم. من را به پاکستان بردند و در آنجا بستری کردند. داکتران خارجی گفتند که خوب نمی شوم و مریضی من مشکل عصبی است. یک دست و یک پای من فلج شده است.»
آسایش‌گاه پیر هرات نخستین مکان نگه‌داری شبانه روزی معلولان و معیوبان بی‌سرپرست در کشور گفته می‌شود.
دروازه این آسایش‌گاه نزدیک به بیست و پنج سال می‌شود که به روی معلولان و معیوبان باز شده است.
Be the first to comment on "آسایش‌گاه پیر هرات؛ سرپناهی برای کودکان"